ประวัติความเป็นมา

         เมื่อประมาณ 300 กว่าปีเศษ ผู้สูงอายุเล่าต่อกันมาว่าในพื้นที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของตำบล เป็นที่ราบลุ่มมีหนองน้ำขนาดใหญ่กินเนื้อที่เป็นบริเวณกว้างหลายร้อยไร่ การสัญจรไปมาของผู้คนในละแวกนี้จึงอาศัยทางน้ำคือใช้เรือ และมีการสร้างสะพานเป็นจำนวนมากหลายแห่ง เพื่อไปมาหาสู่กันของผู้คนในบริเวณรอบ ๆ หนองน้ำ ผู้คนจึงเรียกหนองน้ำนี้ว่า “หนองสะพาน” ต่อมามีการเพี้ยนของสำเนียงเสียงที่เรียกจากหนองสะพานเป็น “หนองตะพาน” และใช้เป็นชื่อเรียกอย่างเป็นทางการมาจนถึงทุกวันนี้เมื่อประมาณ 300 กว่าปีเศษ ผู้สูงอายุเล่าต่อกันมาว่าในพื้นที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของตำบล เป็นที่ราบลุ่มมีหนองน้ำขนาดใหญ่กินเนื้อที่เป็นบริเวณกว้างหลายร้อยไร่ การสัญจรไปมาของผู้คนในละแวกนี้จึงอาศัยทางน้ำคือใช้เรือ และมีการสร้างสะพานเป็นจำนวนมากหลายแห่ง เพื่อไปมาหาสู่กันของผู้คนในบริเวณรอบ ๆ หนองน้ำ ผู้คนจึงเรียกหนองน้ำนี้ว่า “หนองสะพาน” ต่อมามีการเพี้ยนของสำเนียงเสียงที่เรียกจากหนองสะพานเป็น “หนองตะพาน” และใช้เป็นชื่อเรียกอย่างเป็นทางการมาจนถึงทุกวันนี้